Wieża Trynitarska Lubań
Wieża Trynitarska w Lubaniu to pozostałość dawnej świątyni Świętej Trójcy, zlokalizowanej w województwie dolnośląskim. Choć dokładna data budowy kościoła jest nieznana, przypuszcza się, że miało to miejsce w pierwszej połowie XIII wieku. Po pożarze w 1760 roku, który zniszczył kościół, pozostały jedynie jego ruiny. Dopiero w 1879 roku rozebrano większość budowli i zachowano jedynie wieżę, która przetrwała do dzisiejszych czasów.
Mieszkańcy miasta przed 1945 rokiem nazywali wieżę "Pfarrkirchturm" lub "Glockenturm", natomiast Polacy znają ją głównie jako "Wieżę Trynitarską" - odnosi się do terminu "trinitas" oznaczającego Trójcę Świętą. Do 1951 roku na wieży wisiały cztery dzwony odlane w 1921 roku, przeniesione później do Archikatedry św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu.
Wieża była przez blisko pięć wieków integralną część kościoła. Ulegała licznym przekształceniom architektonicznym, lecz pierwotnie budowla orientowana była w stylu romańskim, z wieżą dostawioną od strony zachodniej. Później, w XV wieku, wprowadzono zmiany w stylu gotyckim, tym samym nadano kościołowi formę trzynawowej świątyni. Zarówno wieża, jak i kościół, zostały zbudowane z bazaltowego kamienia i cegły.
